من اندر خود نمـــــی بینم که روی از دوست برتابم بدار ای دوست دست از من که طاقت رفت و پایابم * تنم فرسود و عقلم رفت و عشقم همچنان باقــــی اگر جانم دریغ آید نه مشــــتاقم که کـــــــــــــــذابم * بیـــــــا ای لعبت ساقــــــــــــــی نگویم چند

پیمانه که گر جیحـــــــــــون بپیمایی نخواهی کرد سیرابم مرا روی تو محـــــــــــــــرابست در شهر مسلمانان وگر جنگ مغل باشد، نگردانـــــــــــــــــــی زمحرابم مـــــــــرا از دنیــــــی وعقبی همینم بود و دیـگر نه که پیش از رفتن از دنیا دمــــــی با دوست

دریـــابم سر از بیچارگـــی گفتم نهم شوریده در عالــــــــــم دگر ره پای می بنــــدد وفای عـهــــد اصحــــــــــابم * نگفــــتی بی وفــــــا یارا که دلــــــــداری کنی ما را الا ار دست می گیــری، بیـــــــا کـز سر گذشت آبم زمستان است و بی برگـــــی بیـــــــا ای

باد نوروزم بیـــــابان است و تاریـکی بیــــــــا ای قرصمهتابم حیــــات سعدی آن باشد که بر خـــــــاک درت میرد دری دیگر نمی یابم،مکــــــن محـــــــروم ازین بابــم

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: